Blog van Robert

Vorig jaar besloten wij een nieuwe auto aan te schaffen. Hoofdreden was het trekken van onze behoorlijk zware caravan. En het het oog op het milieu wilden we iets elektrisch. Maar moest het een EV – een batterij-auto – of een hybride vorm worden?

Ik zou een boek kunnen schrijven over de verschillende adviezen die wij vanuit kennissenkring maar ook van verschillende auto-kenners kregen. Een wirwar van goed bedoelde tips en soms tegengestelde en niet van enig commercieel belang gespeende wijsheden.

De ene dealer prees de hybride als perfecte caravantrekker. De ander legde uit dat dit enkel bij een volgeladen accu een rol speelde. Milieu en internet gaven de voorkeur aan een volledig elektrische auto. “Die rijden echt geweldig, mijnheer. Net alsof er geen caravan achter hangt.”

Onze vragen als “kunnen we daarmee wel de bergen in?” Werden schamper lachend afgedaan met een “Juist. Fantastische trekkracht! Geen centje pijn!”.

Maar een heel duidelijk antwoord op onze belangrijke vraag “hoeveel kilometer kunnen we nu trekken voordat we moeten opladen?” kon niemand ons geven. Wel aan de hybride kant. “Daar zit een gewone benzine-motor in naast de elektromotor. Is de stroom op, dan rijdt u gewoon op benzine verder. Geen vuiltje aan de lucht.”

En zo moesten we ons waden door een moeras van halve waarheden en triviale opmerkingen. Terminologie als een WLTP van 532 km. “Dat is een serieus bereik, mijnheer. Bijna net zoveel als een benzine-motor!”. Die uitspraak klopte in elk geval niet. Zó dom waren wij ook niet om hierin te trappen. En de WLTP aanduiding zegt wel iets, maar wordt in de praktijk bij lange na niet gehaald.

Uiteindelijk werd het een principiële keuze. We kozen bewust voor het milieu. De energie transitie! Zonnepanelen op het dak en een EV voor de deur! Een batterij-auto stoot geen CO2 uit. En als we op vakantie een paar keer extra moeten laden, kunnen we meteen uitrusten. Koffie of lunch in de caravan, terwijl de auto wordt bijgeladen.

Ons besluit stond vast. Het werd een luxe Volvo XC40, bouwjaar 2024, twin motor, ultimate uitrusting. Wel een hoop geld, maar een meer dan fantastische auto. Trekauto van het jaar op de belangrijke Engelse caravan-towcar website. In de categorie tot 1800 kilogram. Met onze Knaus van 1450 kilo en een kogeldruk van 100 kg zou deze krachtpatser geen enkel probleem mogen hebben. Knoop doorgehakt, negen maanden op gewacht en daar stond hij dan in februari 2024 te shinen in de showroom bij onze dealer.

Onze hamvraag was nog steeds niet beantwoord. Hoever kan hij rijden met de caravan aan de haak voordat we hem moeten opladen? Maar hij reed wel meteen heerlijk zonder caravan. Helemaal nieuw, opgeladen tot 90% en een bereik van wel 380 km – zonder caravan! “Als u gaat caravannen kunt u hem best wel tot 100% opladen”, kregen we nog als gratis advies mee. Zonder caravan haalt hij wel 420 km. Mét ongeveer de helft. Zodra het warmer wordt, neem het bereik nog flink toe. Aldus de belofte van de dealer.

In de normale praktijk overstijgt de auto nog steeds onze verwachtingen. Snel, stil, fantastische veiligheidssystemen, ruim en heel stabiel op de weg. En het bereik is voor ons dagelijks gebruik absoluut afdoende. Maar je moet er wel rekening mee houden!

Die grofweg 400 km gaat hij enkel bij warme temperaturen halen. Maar de auto geeft alles heel duidelijk aan. Je spreekt de bestemming in en hij voorspelt exact met hoeveel procent je aankomt. En wanneer je waar en hoelang onderweg moet laden bij grotere ritten. “Je moet wel erg dom zijn om met een lege accu te komen staan.” Hoor ik mijzelf overtuigd uitroepen. “En als het dan toch gebeurt, kun je een servicedienst oproepen. Vanuit de auto met één knopje. Die laden je dan even bij zodat je naar een volgende laadpaal kan rijden.”

Gelukkig hebben we hiermee nog geen ervaring. Wat wel van essentieel belang is dat we een thuis-laadpaal hebben laten aanleggen. Dagelijks kunnen we bepalen tot welk percentage we de auto willen opladen. Afgestemd op ons verwachte gebruik van de auto voor de volgende dag. Bij aangenaam warm weer komen we echt wel boven die 400 km grens uit. In de praktijk moet je wel rekening houden met een minimale reserve. Je rijdt hem nooit helemaal leeg, maar hoogstens tot rond de 10%. Die 400 slinkt op die manier alweer tot 360. En zo blijf je hier bewust mee bezig. Elke dag opnieuw!

Inmiddels weten we ook wat de invloed van onze caravan is op dit bereik. En dat valt enigszins tegen! We halen zo’n 170 km voordat we driftig een snellader moeten gaan opzoeken. Bij onze normale snelheid rond de 90 km/uur. Oftewel onderweg stoppen na een kleine 2 uur. Dat was bij een buitentemperatuur van 11 graden. Op een vlakke weg, zonder hoog airco gebruik en met het ijskastje in de caravan aan. Normale situatie dus, zoals we vroeger met onze benzine-auto reden.

Wel een voortreffelijke trekauto! Heel veel vermogen (408pk) en ruim voldoende koppel (670Nm) om even snel een vrachtwagen voorbij te zoeven. Je vergeet daadwerkelijk bijna dat er een zware caravan achter hangt. En het opladen onderweg bij een snellader is comfortabel en gaat soepel en snel. Een half uurtje hooguit. Tenminste als er geen lange wachtrij voor de laadpaal staat. Maar ook dat kun je vooraf vanuit de auto controleren. Onaangename verrassingen als defecte palen daar gelaten, is er geen vuiltje aan de lucht.

Een goede strategie is met een caravan wat voorzichtiger te plannen. Je hóeft geen 2 uur te wachten om bij een snellader te stoppen. Beter meerdere keren onderweg bijladen tot 80% en dan op je gemak de volgende stop bepalen. Normaal – zonder caravan – rekent de auto nauwkeurig met je mee. Met een zware caravan aan de haak is dit niet mogelijk. De auto gaat uit van zijn normale gemiddelde verbruik. Stelt dit wel bij aan de actuele situatie, maar kan vooraf een aantal parameters niet weten. Gemiddelde snelheid wordt bijvoorbeeld bepaald door de chauffeur. Tegenwind geeft een hoger verbruik net als de lagere of extreem hoge buitentemperaturen. Of door stijgingen! Kortom er zijn te veel onbekende factoren om tot een exacte schatting van het laadpercentage bij eindbestemming te komen.

Voor onze auto-caravan combinatie hebben we nu eindelijk een echt antwoord op de vraag hoe ver we komen. Zo’n 170 km onder normale omstandigheden. Hopelijk 200 bij fraai vakantieweer. In Nederlandse omstandigheden is dat voor ons acceptabel. En een stukje Duitsland of Frankrijk in gaat ook vast lukken. Maar een goede voorbereiding is wel nodig. Waar staan de snel-laad stations!? In elk dorpje kun je tegenwoordig wel een oplaadpaal vinden. Maar zulke AC laders – zoals thuis – hebben een veel te lage laadsnelheid (11 KW/uur). Je bent voor het volladen van een EV als onze Volvo zo’n 8-9 uur bezig! Prima voor ‘s avonds in de buurt van de camping, maar niet tijdens het trekken. Dan is een half uur aan een serieuze snel-laadpaal voorwaarde voor succes.

Kijk goed naar de capaciteit van een laadpaal. De commercie neemt het niet al te serieus en noemt een gewone AC lader al vlug een snel-laadpaal. Maar 13 KWh is niet meer dan een normaal laadstation thuis. De auto begrenst de maximale laadsnelheid ook. Bij ons tot 11 KWh. Een DC snellader begint pas echt te tellen bij zo’n 50 KWh. En een paal van 300 KWh laadt beduidend sneller dan een van 100!

En hoeveel steile hellingen we ook met gemak zouden moeten kunnen nemen met onze super-trekker, zolang er niet voldoende snelpalen beschikbaar zijn op essentiële punten maakt het reizen met een EV-caravan combinatie een avontuur. Of minstens een puzzeltocht. En dan hebben we het nog niet gehad over het feit, dat je soms de caravan moet afkoppelen om bij een paal aan te kunnen sluiten. Of even de caravan achterlaten in dorpje A om bij stad B de snellaadpaal te kunnen benutten. En dan weer terug naar dorpje A waar je hopelijk de caravan weer ongeschonden terug vindt.

En dat allemaal voor een beter milieu! Trekken van een caravan met een EV is zeker comfortable, maar blijft iets avontuurlijks. Bij het spannende af!

Was de hybride variant achteraf misschien een betere keuze geweest? Wij zullen het antwoord nooit weten. Inruilen van onze EV voor een hybride is een stap terug (milieu-technisch) en voor ons daarom geen optie. We bouwen onze ervaringen met onze super-comfortabele en veilige – EV caravantrekker eerst verder uit. Hopelijk is het een kwestie van er beter mee om leren gaan.