Blog van Robert

Als je erover nadenkt, ben je hier toch regelmatig mee bezig.

Het begon ooit met de iPhone. De batterijen zouden het een volle werkdag moeten kunnen uithouden. Dat bleek in de praktijk een heel ander verhaal. Tenminste bij de eerdere modellen. Een iPhone 4 haalde nauwelijks een uur of 6, voordat hij honger kreeg.

In de loop van de jaren is dit duidelijk verbeterd. Mijn grote iPhone 13 Pro Max heeft het heel wat beter voor elkaar. Geen thema meer. Gaat de hele dag mee.

Dat heeft met mijn laadgedrag te maken. Ik laad elke dag – geoptimaliseerd – op. Oftewel tot slechts 80%. Af en toe besluit de iPhone zelf door te laden tot de volle 100%. Maar ik heb er bijna geen omkijken naar. Altijd beschikbaar, altijd voldoende “juice”. ’s Avonds aan de oplader naast mijn bed. Volgende dag weer volledig bruikbaar.

Dan mijn Apple Watch. Vrijwel hetzelfde verhaal. Gaat de hele dag – normaal gesproken – mee. ’s avonds op de standaard, verder niet naar omkijken. Nou ja – heel af en toe dan. Als ik veel later dan normaal naar bed ga!

Dan de iPad. Trouwe stroom-vriend. Hele dag volop beschikbaar voor de dagelijkse opgaven die ik voor hem (of haar) in petto heb. Tot … we op vakantie gaan en ik vrijwel de hele dag in het zonnetje zit te genieten van alles en nog wat. Maar vooral bezig ben met mijn fantastische iPad Pro 12,9 inch uit 2023.

Tijd om wat uit te zoomen. Het scherm verbruikt nogal veel stroom, vooral in direct zonlicht. Stelt zich automatisch in, zodat een en ander goed leesbaar blijft. Maar dat heeft wel een dodelijke invloed op de accu’s. Na een paar uur intensief gebruik in het zonnetje gaat de accu-indicator een heel eind achteruit. Natuurlijk kan ik doorwerken, zolang er geen oververhitting optreedt tenminste. Bij hele felle zon en hoge temperaturen vloeit de beschikbare stroom snel weg. En dus heb ik bij de iPad – in tegenstelling tot mijn iPhone – wel het batterijpercentage in mijn rechterbovenhoek in het zicht staan. Als ik hem tussendoor weg leg, sluit ik hem (of haar) aan op de lader. Dan loopt het percentage weer snel op! Buiten – zonder stopcontact in de buurt – verbind ik de iPad zelfs tijdens het werken aan een mobiele battery pack. Probleem getackeld!

Dan pak ik op vakantie mijn fototoestel op. Eerste handeling is checken. Is het kaartje al vol en wat is de stand van de accu. Ook een heel schappelijk accu-verbruik. Op 100% kan ik ruim 1000 foto’s maken. Maar hoeveel kan ik er schieten op die schamele 40%, die de camera aangeeft bij onvoorzien gebruik. Vergeten op te laden! Ik erken mijn fout onmiddellijk. Vorige week een foto-shoot gedaan en daarna de spullen snel in de kast opgeborgen. Geen afdoende accu-management toegepast. Glad vergeten!

Nu heb ik nog maar 2 camera’s met een zee aan opgeladen accu’s altijd onder handbereik. Zelfs in mijn jas en de auto! Dus gaat het alleen fout bij dat spontane wandelingetje in mijn zomerjas. Direct na de wisseling van winter- naar zomer-jas! De reserve accu zit nog in mijn winterjas!

Kortom ik ben me bewust van het gebrek aan een volle – of minstens half-volle – accu! Vooruitdenken is mijn tweede voornaam! Al gaat dit wel soms wel een keertje mis! Natuurlijk heb ik een acculader in mijn foto-tas. Maar die ligt meestal thuis!

Een soortgelijk verhaal geldt voor onze elektrische fietsen. Ja, we worden ongemerkt een dagje ouder en hebben een fiets met trap-ondersteuning. Ideaal! Zeker als het bereik van de accu voldoende is voor de ongeplande fietstocht. Nee, we hadden wel gepland, maar onderweg kwamen we zulke leuke paden tegen, dat we ongemerkt, toch wat te ver zijn gereden. Geen man overboord. Zelfs zonder accu kunnen we fietsen, al gaat dit wel verrekte zwaar. Zeker heuvel-op!

Dus controleren we tijdens het fietsen regelmatig het aangegeven bereik op onze fietsmodule. Fantastisch hulpmiddel! Nog 3 streepjes op het display – ofwel zo’n 50 km te gaan. Was alles maar zo betrouwbaar! Helaas zit de fiets er best vaak naast. Heel lang blijft het display 3 streepjes aangeven, maar dan – met tegenwind en heuvel op – valt de accu-capaciteit toch behoorlijk tegen. Ofwel “bereik” en “werkelijk bereik” liggen soms ver uit elkaar. En dan ben je blij als je “op de motor” toch net de thuis-laadplek haalt. Of bij een rustplaats onderweg de accu’s kunt bijladen. Moet je wel jouw eigen lader bij je hebben natuurlijk! En wat geduld voor het opladen onderweg bij zo’n rustplek. Voor een halfvolle accu ben je snel 2 uur bezig.

Er zijn bij ons in huis meer apparaten te vinden die afhankelijk zijn van een goed opgeladen accu of batterij. Dit gaat van tandenborstel tot notebook en van mobiel battery pack, draadloze muis, mobiele-wifi-usb-schijf en zaklantaarn.

Alles werkt perfect, zolang je maar goed omkijkt naar de accustand en op tijd de apparatuur aan het lichtnet hangt.

En toen kwam de dag dat wij besloten een elektrische auto te kopen. Nee geen hybride stekker-auto, maar een volledig elektrische batterij auto. Dat korten we vandaag de dag af tot BEV of EV. Die moet je dus steeds opgeladen houden, opdat je de gewenste afstand daarmee kunt afleggen. Accumanagement ten voeten uit!

Het lijkt min of meer hetzelfde als bij de elektrische fiets. Maar in de praktijk is het een heel ander paar mouwen. De auto geeft een en ander heel nauwkeurig aan. De accu staat op 90% en het bereik is ongeveer 400 km. Dat woordje ongeveer moet je er wel bij blijven denken. Want het is niet verstandig de accustand ver onder de 10% te laten komen. Dat is puur jouw reserve bereik en wat enthousiastelingen ook mogen beweren, eronder is het rijden in een EV een riskante zaak. Het woord hiervoor is range-anxiety. In de praktijk nergens voor nodig, als je je maar aan die regel houdt. Plan goed vooruit en zorg dat je dat kritische bereik onder de 10% vermijdt.

De informatie in onze EV is uiterst betrouwbaar. Veel beter dan die van onze elektrische fietsen. Je spreekt de gewenste bestemming in en krijgt alle informatie over de heen- en terugweg. Met alle tussenstops, die je onderweg wilt bezoeken. Of moet bezoeken, zoals een snel-laad-paal aan de route. Per locatie berekent de auto met grote precisie het accupercentage op de verschillende locaties. Ook als je die locatie – zonder tussentijds laden – nooit gaat bereiken. Dan verschijnt een negatief percentage in het rood aangegeven. Geen vuiltje aan de lucht dus. Gewoon een kwestie van goed plannen, dan kun je niet zonder stroom (acculading) komen te staan.

En dat onderweg laden bij een snelstation is een aangename belevenis. De auto zegt dat je best kunt stoppen bij (bij voorbeeld) een FastNed station. Hoeveel palen daar staan en met welke capaciteit. Hoeveel er daarvan bezet of defect zijn. En hoelang je aan de paal moet hangen om jouw volgende geplande stops te bereiken. Zeer nauwkeurig allemaal en onze auto is van het voorzichtige soort. Niet te krap bemeten dus, eerder conservatief berekend. Geen eenvoudige rekensom overigens want er wordt rekening gehouden met van alles en nog wat. De maximale snelheid op het traject, de windrichting, de geografische informatie als stijgen en dalen. Zelfs met het normale rijgedrag van de chauffeur.

Alles bij elkaar komt u met 72% op uw bestemming aan en met 36% weer thuis.

En dan nu de praktijk! We zijn op vakantie in Zeeland. Ongeveer de meest laadpaal-arme regio van Nederland. De Zeeuwen hebben dit deel van de energie-transitie nog niet helemaal omarmd, zal ik maar zeggen. Wind en zon in overvloed, maar het EV-gebruik staat nog niet bovenaan de agenda van provincie en gemeenten. Dat zal vast niet overal gelden, maar aangekomen op onze camping vinden we geen enkele laadpaal. Wel in het nabijgelegen dorp. Maar ook daar is het aanbod niet overdadig. En dan hebben we het over openbare laadpalen. De langzame soort! Het volledig opladen van onze auto vraagt een kleine 8 uur aan zo’n paal. Langs de snelweg in de Randstad vinden we bij de grotere benzine-stations een ruim aanbod aan super-snel-laad-stations, waarbij je de auto in een half uurtje van 10 naar 80% oplaadt.

Op onze camping komen we aan met 40% (na onderweg bijgeladen te hebben aan zo’n snel-station). Nu willen we morgen naar Colijnsplaat op Noord-Beveland. Dat is een schier-eiland, met enkel langzame openbare laadpalen. Durven we dit? De auto zegt dat het kan. Colijnsplaat 27%, daarna terug in Walcheren (ook niet echt een snel-laad-station paradijs) op de camping met 12%. Op het randje dus. Wat als … ?

In Colijnsplaat vinden we gelukkig een publieke laadpaal op een parkeerplaats. 2 uur later staan we weer op 56%. Niets aan de hand. De camping bereiken we weer met 44%. En ons rest-bereik staat dan op zo’n 180 km.

Zonder de parkeerplaats laadpaal, zouden we het ook gered hebben. En dan even op en neer naar Vlissingen om aan een snellaad-station de EV tot 80% bij te laden. In een half uurtje!

Ik ben u vast onderweg in alle details verloren. Maar wilde toch even aangeven dat je bij het aanschaffen van een EV je tegenwoordig in Nederland je prima kunt redden. Vooral in de thuis-situatie, met een comfortabel thuis-laad-station. Zolang je maar goed blijft plannen en opletten op de informatie die de auto geeft. En laad-paal arme gebieden op vakantie vermijdt. Als je van een beetje puzzelen houdt is het enkel af en toe een gedoetje. Iets waar je even aan moet wennen! Maar een EV blijft een heerlijke stille en snelle auto! Zonder CO2 uitstoot!