Blog van Robert

Nee! Ik ben zeker geen perfectionist. Een 8 was op school meer dan voldoende. Hoewel ik dingen graag zo goed mogelijk doe, streef ik niet naar perfectie. Tenminste lang niet altijd!

De titel verwijst naar mijn oplaad-gedrag. Kent u dat? Tegenwoordig zit er in elk apparaat wel een accu. Die op de meest onhandige momenten (bijna) leeg blijkt te zijn. “Ik had geen stroom en mijn batterij was leeg” is een veelgehoord excuus voor het niet tijdig nakomen van afspraken. Of gewoon een smoes. Net zoiets als vroeger een lege benzine-tank. Op een compleet onverwacht moment ging er ineens een naar lampje branden en moest je (bijna) duwen.

Wat een flauwekul! Als je ooit een auto hebt moeten duwen, gebeurt je dat echt nooit meer. Op het dashboard van elke moderne auto zit een meter, die van “vol tot leeg” duidelijk jouw brandstof voorraad aangeeft. En als het oranje lampje gaat branden, heb je nog voldoende restant om de volgende pomp te halen. Oké, misschien moet je er even voor omrijden. En lukt het net niet, dan kun je liftend altijd nog een jerrycan met brandstof bij een pomp halen. Maar duwen … no way!

En zo’n zelfde accu-indicator zit op de meeste apparaten. Bovendien als je enigszins georganiseerd bent, laad je alles op tijd op. 100% is misschien een beetje overdreven, zolang je de teller normaal gesproken maar ver boven de 40% houdt!

Ik hang zelf erg aan die 100%, hoewel de experts zeggen dat 80% beter is voor de kwaliteit van de batterijen. Een batterij kan voor mij niet vol genoeg zijn. Of het nu gaat om mijn smartphone, tablet, computer, fototoestel, electrische fiets, zaklantaarn, scheerapparaat, tandenborstel of … Alles laad ik dagelijks helemaal op. Een (half) lege batterij is voor mij een absolute NOGO. Een “je weet maar nooit” situatie die ik koste-wat-het-koste probeer te vermijden. Elke avond staan iPhone, Apple Watch en AirPods op een oplader naast mijn bed. De volgende ochtend staat alles lekker op 100%. Klaar voor de nieuwe dag!

En mijn battery pack – ja die heb ik natuurlijk altijd nog achter de hand – wordt wekelijks bijgeladen. Opnieuw altijd tot 100%. Je weet maar nooit!

De oplettende lezer, mist in dit rijtje de auto. Dat klopt! Ik heb nu nog geen EV ofwel Electric Vehicle. Staat wel hoog op mijn verlanglijstje. En bovenaan mijn lijst voor “persoonlijke klimaat doelstellingen”. Een kwestie van intern verkopen! Ofwel de aanschaf voor elkaar zien te krijgen. De zonnepanelen liggen al op het dak. Het wachten is enkel nog op een laadpaal. En de nodige support van mijn vrouw.

Of ik niet bang ben voor het fenomeen accu-stress in een elektrische auto? Als de dood! Stel dat je net voor de Velsertunnel de meter de 0% ziet naderen. Lijkt me vreselijk! Haal ik de uitgang nog wel? Hier zijn geen vluchtstroken! Of dat een vertrouwde route, waar je op zich nog voldoende accu over hebt, door een ongeluk is afgesloten, waardoor je kilometers om moet rijden en je je huis net niet gaat halen. Horror-scenario! Of het wordt in de winter plotseling erg koud, waardoor de auto veel minder ver kan rijden op een accu lading. Terryfying. Radio uit, ventilators uit, verwarming uit, billenknijpen en maar hopen dat je de laatste km’s nog uit de koude accu kunt wringen. Of net nog onderweg een FastNed laad station kunt bereiken.

Misschien is een hybride auto voor mij een iets verstandigere keuze. Dan kan ik onderweg gewoon nog de conventionele brandstof aanvullen. Met één oog continu op de bereik meter. Bijvullen met gewone brandstof – helemaal vol natuurlijk! 100%!